Aoshima 1:700 I.J.N. Aircraft Carrier Chuyo
Chuyo (Japans: Soaring Hawk) was een Japans licht vliegdekschip waarvan de kiel werd gelegd in 1938, te water werd gelaten in mei 1939 en in gebruik werd genomen door de Japanse Keizerlijke Marine in november 1942. De lengte van het schip was 180,4 m, breedte 22,5 m en een volledige waterverplaatsing van 19.800 ton. De maximale snelheid van het vliegdekschip Chuyo was slechts ongeveer 21 knopen en de hoofdbewapening was 27 vliegtuigen.
In 1940, met de geplande oorlog in de Stille Oceaan, besloot het bevel van de Japanse marine om haar luchtmacht uit te breiden door oceaanpassagiersschepen in aanbouw of al gelanceerd te herbouwen. Een van de op deze manier gecreëerde vervoerders was Chuyo – oorspronkelijk de Nitta Maru transatlantische voering. Aan het begin van de oorlog werd Nitta Maru door de vloot geconfisqueerd en diende als transporteenheid, maar na de catastrofale verliezen die bij Midway waren geleden (het verlies van maar liefst 4 vliegdekschepen!), werd besloten om het om te bouwen tot een vliegdekschip. De werken duurden van augustus tot november 1942. Vanwege de lage maximumsnelheid en een kleine luchtgroep kan het worden geclassificeerd als een escortevliegdekschip. Chuyo nam tijdens de Tweede Wereldoorlog een zeer beperkte rol in gevechtsoperaties. Het diende vooral als trainingseenheid en voer vaak samen met de zusterschepen Taiyo en Unyo. In december 1943 werd ze tot zinken gebracht door de Amerikaanse onderzeeër USS Sailfish.
